بر اساس برخی روایت‌ها جمعی از مردم روستای خاوه پیکر پاک ایشان را به سوی نهری در نزدیکی قتلگاه حمل کرده و پس از غسل در محل کنونی آستان مقدس به خاک سپردند. اهالی فین هم با شنیدن این حادثه به خون‌خواهی برخاستند و پیاده و سواره با چوب و چماق، خود را به قتلگاه شهیدان اردهال رسانده و در نهایت از قاتلان (حارث ملقب به زرین‌کفش بارکرسفی، حاکم وقت منطقه و مامورانش) انتقام گرفتند.
ثبت جهانی قالیشویان مشهد اردهال در سال ۱۳۹۱
به گزارش خبرنگار میراث فرهنگی ایرنا، آیت‌الله سیدابراهیم رئیسی رئیس جمهوری، سه شنبه – ۱۰ آبان ۱۴۰۱- ماده واحده تعیین مناسبت‌های جدید جهت درج در متن و ضمیمه تقویم رسمی ۱۴۰۲ کشور را که بنا به پیشنهاد وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در جلسه ۸۷۱ مورخ ۲۶ مهر ماه ۱۴۰۱ شورای عالی انقلاب فرهنگی به تصویب رسیده است، برای اجرا ابلاغ کرد. یکی از این مناسبت‌ها، آیین سنتی مذهبی قالیشویان مشهد اردهال، بزرگداشت امامزاده علی بن محمدباقر (ع) است که هر ساله در دومین جمعه مهرماه در مشهد اردهال برگزار می‌شود.
بر اساس روایت قدیمی، پس از شهادت پیکر سلطان علی در حالی که در یک قالی پیچیده شده بود، برای غسل دادن به رودخانه برده شد؛ در تمام این سال‌ها در این آئین هزاران نفر از چوب به دستان فین کاشان قالی مقدس را به عنوان نمادی از پیکر مثله شده فرزند امام پنجم (ع) از خادمین امامزاده سلطان علی‌بن محمدباقر (ع) تحویل گرفته و بر دوش خود حسین حسین گویان به طرف چشمه آبی می‌برند.
طنین لبیک یا حسین (ع) قالیشویان کاشان در کربلای ایران
علی بن محمد بن علی بن الحسین (ع)، مشهور به سلطان‌علی، فرزند بلافصل پنجمین امام شیعیان و ام‌ولد بود که سال ۱۱۳ هجری قمری با حکم حضرت امام محمد باقر (ع) و به درخواست دوست‌داران اهل بیت (ع) در چهل حصاران و فین برای ترویج و تبیین احکام دین مبین اسلام از مدینه منوره به منطقه اردهال، که امروزه از توابع بخش نیاسر کاشان به شمار می‌آید، هجرت کرد.
آئین قالیشویان هر سال در دومین جمعه مهرماه هر سال (معمولاً در یکی از روزهای میان نهم تا پانزدهم مهرماه) در بقعه سلطان علی (ع) مشهد اردهال با تعصب و غرور خاصی برگزار می‌شود و بازدیدکنندگان و زیارت کنندگان فراوانی به این منطقه سفر می‌کنند تا در این آیین شرکت کنند.
مردم کاشان برای پاشیدن گلاب روی این فرش شسته‌شده جمع می‌شوند و پس از آن، فرش به مردم شهر فین تحویل داده می‌شود و آنها فرش را دوباره در رودخانه جاری می‌شویند و آن را گلاب‌افشانی می‌کنند. عزاداران (چوب به دستان فینی) با پاشیدن آب و شستن قالی به صورت نمادین آن را در پناه چوب‌ها روی دست گرفته و با ندای یاحسین (ع) به سمت مرقد باز می‌گردانند و قالی مقدس را دوباره تحویل آستان مقدس می‌دهند.
