«طرح آب شیرین کن فرا ساحلی به ظرفیت ۱۰۰ هزار مترمکعب در شبانه‌روز»، «طرح ایستگاه بزرگ پمپاژ و ۲۰ کیلومتر خط انتقال آب به سیستان به ظرفیت نهایی ۱۱۰۰ لیتر در ثانیه در کمتر از ۳ ماه»، «آب‌گیری سد شهر کور»، «آبرسانی به شهر هیدوج از سد ماشکیدعلیا»، «تأمین آب ۴۰ روستا از سد کهیر» و «تأمین آب شرب ۷۵ روستای دیگر در قالب ادامه طرح جهادی آبرسانی به ۱۷۵۱ روستای سیستان و بلوچستان» از جمله طرح‌های دولت مردمی در قالب طرح جامع آبرسانی به این استان بود که با فرمان مخبر به بهره‌برداری رسیدند.
سرزمین «نیمروز»، امروز بَر کشید!
منبع: https://www.irna.ir/news/85500642/%D8%B3%D8%B1%D8%B2%D9%85%DB%8C%D9%86-%D9%86%DB%8C%D9%85%D8%B1%D9%88%D8%B2-%D8%A7%D9%85%D8%B1%D9%88%D8%B2-%D8%A8%D8%B1-%DA%A9%D8%B4%DB%8C%D8%AF
«چند وقتی بود که هموطنان شریف سیستانی و زاهدانی نگران بودند. حقابه ایران نمی‌آمد؛ نه آبی و نه سیلابی! ذخیره آبی چاه‌نیمه‌ها نحیف و نحیف‌تر می‌شد. بیم بحرانِ بی‌آبی همه سیستان و نیمی از زاهدان را فرا گرفته بود. کفِ کریهِ چاه‌نیمه‌ها اصرار داشت خودنمایی کند و بانوی زیبایِ هیرمند، دست‌کم در جایی که به ایران سلام می‌کرد، سِتَرون شده بود.
به گزارش ایرنا، «محمد جوانبخت» معاون آب و آبفای وزارت نیرو در یادداشتی کوتاه، با اشاره به بهره‌برداری از پروژه‌های آبرسانی در استان سیستان و بلوچستان که با حضور برخی اعضای هیأت دولت و ارتباط ویدئوکنفرانسی «محمد مخبر» سرپرست ریاست جمهوری انجام شد، روایتی فرامتن از تلاش‌های دولت آیت‌الله شهید «سید ابراهیم رئیسی» برای تأمین آب شُرب مردم این خطه ارائه کرد.
در نخستین گام راهبردهای وزارت نیرو در تأمین آب باید دگرگون می‌شد. از گذشته آب پایدار برای همه نیازهای حقابه‌بگیران هیرمند، از شُرب تا کشاورزی؛ از خدمات تا صنعت؛ از چاه‌نیمه‌ها فراهم می‌شد. این همه وابستگی به تک‌منبع، پایداری زیست‌بومی منطقه را آسیب‌پذیر کرده بود و گاهی کسانی را به وسوسه می‌انداخت که شاید بتوان از این رهگذر – بر خلاف همه رویه‌ها و معاهدات – طَرفی بربندند. باید با چندمنبعی کردن، سیستان و زاهدان را رویین‌تن کرد. راهبرد نوین وزارت نیرو تأمین آب شُرب، بهداشت، پیشه‌های خدماتی و صنعتی از منابع آب داخلی است. بر این اساس مجموعه‌ای از اقدامات چند لایه در ۳ بسته کوتاه‌مدت، میان‌مدت و بلندمدت طرح‌ریزی و همزمان آغاز شدند تا از همدیگر پشتیبانی کنند. حفر و تجهیز ده‌ها چاه در منطقه حرمک، هامون هیرمند و شیله، طراحی و ساخت آب‌شیرین‌کن صد هزار متر مکعبی در سه راه دشتک، مهندسی مجدد خط دوم انتقال آب از چاه‌نیمه به زاهدان و تبدیل آن به سامانه‌های انتقال آب دو سویه به سیستان و زاهدان، احداث مخازن و ایستگاه‌های پمپاژ، برق‌رسانی، حفر چاه در زاهدان، زهک و بندان و استقرار سامانه‌های انتقال آب، همگی و همگی در بسته اقدامات اضطراری یا کوتاه مدت جای می‌گیرند. انتقال آب از آبخوان شرقی به زاهدان و سیستان با هدف پشیبانی از اقدامات اضطراری، بسته میان مدت را تشکیل می‌دهد. بسته سوم نیز تامین آب پایدار منطقه در چارچوب قانون انتقال آب از دریای عمان به استان سیستان و بلوچستان است.
به گزارش ایرنا، صبح امروز پنجشنبه (۱۷ خرداد) و در مراسمی به‌صورت ویدئو کنفرانسی از ۶ طرح آبی دولت مردمی در استان سیستان و بلوچستان با تمرکز بر تأمین آب پایدار مردم این استان به‌عنوان یکی از دغدغه‌های اصلی رئیس‌جمهور شهید آیت‌الله رئیسی بهره‌برداری شد.
در این سو اما، در وزارت نیرو غوغایی برپا بود. باید چاره‌ای می‌اندیشیدیم. صحبت از تأمین پایدار آب برای یک میلیون نفوس در ۵ شهرستان سیستان، ۱۱ شهر و نزدیک به هزار روستا و نیمی از زاهدان بود. گفت‌وگو از ماناییِ تمدنی شگرف و مردمانی شریف بود. سخن از زادگاه پهلوان شاهنامه می‌رفت.
متن این یادداشت که نسخه‌ای از آن در اختیار خبرگزاری جمهوری اسلامی قرار گرفت، به شرح ذیل است:
زمانی عزیزی از روی دلسوزی با رسانه گفت‌وگویی می‌کرد و گَردی از یأس و ناامیدی را بر جان گرامی سیستانیان می‌ریخت که یاران را هیچ تدبیری و سیستان را هیچ گزیر و گریزی نیست. سیستانیان ناچار از کوچیدنند. گاهی طاقتم نبود و پیغامش می‌دادم که چه سود از این سخن که تو راندی! کشتن آدمیان را اقسامی است، ناجوانمردانه‌ترینش کاشت بذر ناامیدی در ذهنشان است. یأس‌نامه‌خوانی را حدی است؛ حد نگهدار! چندان افاقه نکرد.
امروز استان سیستان و بلوچستان بَر کشید؛ زیرا اقدامات اضطراری به نتیجه رسید و سیستان و زاهدان چندمنبعی شدند. پیامی هم به کسانی داده شد که فکر می‌کردند به‌دلیل آسیب‌پذیری زیاد مردم منطقه از کم‌آبی و تک‌منبع بودن، ضرورتی ندارد به چارچوب‌های یک مذاکره منطقی، دوستانه، برادرانه و در فضای همسایگی وفادار باشند. به نظر می‌رسد این اقدامات در دریافت بخشی از حقابه نیز مؤثر بوده است. دیپلماسی آب را بخش‌های مختلفی است که رویین‌تن کردن سیستان بخش مهمی از آن است.
