سید حسن خمینی: اگر منیت‌ها را کنار گذاشتیم، دعواها تمام می‌شود

به گزارش ایرنا از پایگاها اطلاع رسانی جماران، حجت‌الاسلام سید حسن خمینی شامگاه یکشنبه در مراسم تجدید میثاق ستاد هماهنگی کانون‌های فرهنگی مساجد اظهار داشت: مسجد از حیث لغوی از «سجده» می‌آید؛ یعنی محل سجده بوده و سجده هم از اموری است که طبق احکام دینی ما برای غیر خدا در هر حالی حرام است.

وی افزود: امام فرمودند مسجد سنگر است؛ سنگر هم ویژگی‌های مهمی دارد و اولین مسأله سنگر این است که شما حق ندارید که سنگر اختصاص به من دارد؛ سنگرها جمعی هستند. دیگر اینکه سنگر محل دفاع از دین است؛ در این سنگر باید به بهترین نحو مجهز بود.

یادگار امام راحل خاطرنشان کرد: ما یک عبادت به معنای اعم داریم که شما هر کاری را می‌توانید تبدیل به عبادت کنید، ابوی ما نقل می‌کردند که امام آب هم که دست بچه‌اش می‌داد، به خاطر خدا می‌داد؛ با این کار آب دادن را هم تبدیل به عبادت می‌کرد.

وی ادامه داد: شما می‌توانید بگویید من دارم به حسینیه جماران می‌روم چون تکریم امام تکریم عبد صالح تو است، تجلیل امام تجلیل دین و تعظیم شعائر است و این کار را به خاطر خدا می‌کنم؛ این ثواب می‌شود.

سید حسن خمینی گفت: عبادتی به معنای اخص هم داریم که شما اگر قصد قربت نداشته باشید، ارزشی ندارد؛ نماز را برای خدا نمی‌خوانید و بعد انتظار دارید خدا ثواب بدهد؟! وقتی نماز خواندید که مردم به به بگویند، همان سود را هم بردی؛ اگر برای خدا نباشد، فایده‌ای ندارد. روضه می‌گیرید، سفره ابوالفضل(ع) می‌اندازید یا نماز می‌خوانید، مراقب باشید که نیت شما خیر باشد.

وی اظهار داشت: یک عملی هم داریم که به آنها عبادات خاص الخاص می‌گوییم که اساسا وضع آنها برای عبادت است؛ مثل سجده که فقط برای عبادت است و شما حق ندارید که نسبت به شخص دیگری این کار را انجام بدهید. به همین جهت مسجد باید برای خدا باشد، و الّا مسجد نیست؛ مسجدی که در آن کار برای خدا نباشد، مسجد نیست. خیلی وقت‌ها همین طوری کارهای خودمان را گم می‌کنیم؛ به خاطر اینکه نیت‌های ما خالص نیست.

یادگار امام راحل تأکید کرد: یکی از شروط داستان اینکه مسجد برای خدا باشد این است که مراقب باشیم روایت است که «الناس عیال الله»؛ یعنی مردم خانواده خدا هستند. حق ندارید کسی را راه بدهید و کسی را راه ندهید؛ دوم اینکه آنجا باید هرچه می‌توانید برای خدا کار کنید. اگر مسجدی ساختید و گفتید در این مسجد من هستم و دیگری نیست، اینجا سر و کله «من» پیدا شده و امام می‌گفتند این «من» از شیطان است.

وی یادآور شد: امام در حسینیه جماران گفت اگر همه انبیاء الهی با هم جمع شوند بین آنها دعوا نمی‌شود؛ پیامبر(ص) بعد از نماز عشاء حرکت کردند و به سمت مسجدالاقصی و از آنجا به معراج رفتند. خود پیامبر(ص) می‌گویند وارد مسجد الاقصی شدم و تمام پیامبران به پیشواز من آمدند و آنجا وضو گرفتم و نماز خواندم و همه به من اقتدا کردند. دعوا نمی‌کنند؛ چون در این میانه «من» در کار نیست.

وی افزود: فرق سنگر و پناهگاه این است که در سنگر رزمنده هست و در پناهگاه مردم عادی هستند.

سید حسن خمینی تأکید کرد: مسجد سنگر است و باید در آن آماده دفاع بود؛ یعنی باید لحظه به لحظه انسان خودش را به قدرت فکر، اندیشه، بیان و پاسخ‌های درست مجهز کند. اگر انواع مختلف شبهات بود، باید در سنگر مجهز شوید. مراقب باشید که امام نگفت مساجد پناهگاه است، دور هم جمع شوید که فعلا آسیب نبینید؛ مسجد سنگر است و در آن مجهز به فکر و اندیشه شوید.

وی ادامه داد: به همین جهت فرض بر این است که روحانی محور مسجد باشد، چون فرض بر این است که او سواد دارد و می‌تواند اندیشه‌ای را ترویج کند؛ از مسائل اعتقادی شروع می‌شود تا به مسائل فقهی و مسائل دیگر برود.

سید حسن خمینی تصریح کرد : یکی دیگر از مسائل سنگر این است که رزمنده باید جوان باشد. امیرالمؤمنین(ع) در نهج‌البلاغه تعبیری دارد که قدیم ریش‌ها را حنا می‌گذاشتیم، اما امروز دیگر نمی‌خواهد ریش را حنا بگذاریم. بعد حضرت می‌گوید برای این پیامبر(ص) گفت ریش‌هایتان را رنگ کنید که اوایل اسلام تعداد ما کم بود و در جنگ اگر ریش‌های ما سفید بود دشمن فکر می‎کرد که ما ضعیف هستیم. اما الآن که جوانان آمده‌اند شما به عنوان پا به سن گذاشته کمک آنها شوید و تجربیاتتان را به آنها منتقل کنید و به آنها درس بدهید.

یادگار امام راحل یادآور شد: جوان توانمندی‌هایی دارد، ولی فوت کوزه‌گری‌هایی هم هست که ریش سفیدها به مرور یاد گرفته‌اند؛ تلفیق این دو شما را قدرتمند می‌کند؛ ولی سنگر جوان می‌خواهد و رزمنده باید جوان باشد.