گفته میشود ایالات متحده یک سوم از انبار موشکهای ضد تانک خود را به اوکراین فروخته است و چهار سال طول میکشد تا این مقدار جایگزین شود. در سال ۲۰۱۹ و ۲۰۲۰ نیز ۵ فروند قایق گشتی، به مجموعه تسلیحات فروخته شده به اوکراین توسط ایالات متحده آمریکا اضافه شد.
سال ۲۰۱۷ نقطه عطفی در فرایند فروش تسلیحات غربی به اوکراین بود. در این سال دولت ایالات متحده آمریکا مجوز بزرگترین فروش تجاری مستقیم به ارزش ۴۱ میلیون دلار را صادر کرد. در سال ۲۰۱۸ با فروش ۲۱۰ فروند موشک ضد تانک و ۳۹ پرتابگر به ارزش ۴۷ میلیون دلار، فرایند فروش تسلیحات آمریکایی به اوکراین ادامه پیدا کرد.
برخی از اندیشمندان برجسته روابط بینالملل مانند «جان میرشایمر» و مقامهای سابق ایالات متحده آمریکا مانند «هنری کسینجر»، به صراحت تحریک اوکراین از سوی غرب و نشان دادن درهای باز ناتو برای پذیرش عضویت اوکراین را عامل اصلی جنگ کنونی روسیه و اوکراین معرفی میکنند.
حال این پرسش به ذهن می رسد اگر درهای ناتو بر روی اوکراین بسته ماند و احتمالا در آینده نزدیک هم باز هم نشود پس چرا این در بر روی کشورهایی چون سوئد و فنلاند باز شد؟
در آستانه جنگ «دیمیتری کولهبا» وزیر امور خارجه اوکراین گفته بود که کییف در ماههای اخیر ۱.۵ میلیارد دلار از شرکای غربی خود کمک نظامی دریافت کرده است.
وعده پوشالی الحاق با بوی تسلیحات
بر پایه نتایج همه پرسی های انجام گرفته، در منطقه دونتسک ۹۹.۲۳ درصد از پیوستن به روسیه حمایت کردند. نرخ مشارکت در این همهپرسی ۹۷.۵۱ درصد گزارش شد. در لوهانسک هم ۹۸.۴۲ درصد به نفع پیوستن به روسیه رأی دادند. در خرسون، میزان حمایت ۸۷.۵ درصد و در زاپروژیا، ۹۰.۱ درصد بود.
خطای محاسباتی زلنسکی از بازی ناتو-اتحادیه
کسینجر با بیان اینکه «سیاست خارجی، هنر شناخت اولویتهاست»، سیاست خارجی ایالات متحده نسبت به اوکراین را نقد میکند و اعتقاد دارد طرح مساله عضویت اوکراین در ناتو، یک اشتباه استراتژیک است که نباید بر آن پافشاری کرد اما پافشاری غرب بر مواضع تحریکآمیز خود نسبت به اوکراین هر چند هم که اشتباه باشد، تجارت تسلیحاتی عمدهای را برای صنایع و شرکتهای سازنده سلاح ایجاد کرده است.
در بحبوحه بحران در حالی «جو بایدن» رئیس جمهوری آمریکا، فرمان کمک ۴۰ میلیارد دلاری را به اوکراین امضا کرد که واشنگتن پیشتر نیز سیلی از تسلحات را روانه این کشور اروپای شرقی کرده بود. آمریکا از سال ۲۰۱۴ به این سو بیشترین فروش سلاح را به اوکراین داشته است و بنا بر آمار منتشر شده، در هشت سال گذشته حجم صادرات تسلیحاتی ایالات متحده آمریکا به اوکراین بیش از ۲.۷ میلیارد دلار بوده است.
چند روز پیش چهار منطقه شامل «دونتسک»، «لوهانسک»، «خرسون» و «زاپروژیا» به دنبال یک همه پرسی به صورت رسمی از پیکره اوکراین جدا و به روسیه ملحق شدند؛ مناطقی که در مجموع حدود ۱۵ درصد از خاک اوکراین را تشکیل میدهند.
وب سایت آماری «استاتیستا» به تازگی گزارشی در مورد کمک های نظامی غرب به اوکراین منتشر کرده است. بر پایه این گزارش، آمریکا با اختصاص ۲۵ میلیارد دلار کمک نظامی به اوکراین با فاصله زیاد از بریتانیا که ۴ میلیارد دلار را به این امر اختصاص داده، در جایگاه نخست ایستاده است. لهستان، استونی، آلمان، کانادا و اتحادیهاروپا در ردههای بعدی کمک تسلیحاتی به اوکرایناند؛ کمکهایی که یک سوم آن در مسیر کییف ناپدید میشود.
این درخواست اما یک بار دیگر با واکنش سرد دبیرکل ناتو و آمریکا مواجه شد و «ینس استولتنبرگ» در واکنش به درخواست زلنسکی مدعی شد که از حق اوکراین برای انتخاب مسیر خود و پیوستن به این ائتلاف حمایت میکند، اما در عین حال گفت «تمرکز اصلی کنونی ما، ارائه حمایت فوری به اوکراین برای دفاع از خود در برابر حمله روسیه است.»
او که با تحریک و تشویق غرب قدم در این وادی گذاشته بود، پس از آغاز جنگ بلافاصله متوجه عقبنشینی غربی ها شد و با انتشار یک پیام ویدئویی از طریق حساب کاربری خود در فیسبوک، ضمن انتقاد شدید از متحدان غربی، تاکید کرد که «اوکراین در برابر روسیه تنها ماندهاست.»
از همان ابتدای اسفند ماه ۱۴۰۰ که جنگ اوکراین و روسیه کلید خورد، زلنسکی متوجه این دام و بازی اتحادیه اروپا و ناتو شد اما در آن زمان به قول معروف «کار از کار گذشته بود.»
در این مدت اندک چندماهه، ۲۸ کشور از ۳۰ عضو ناتو با الحاق فنلاند و سوئد به ناتو موافقت کرده اند و با رای مثبت ۲ عضو باقی مانده یعنی مجارستان و ترکیه پازل الحاق آنها به پیمان آتلانتیک شمالی تکمیل خواهد شد اما خبری از عضویت اوکراین جنگ زه در این ائتلاف نظامی نیست.